Wydaje mi się, że żyjemy w czasie najciekawszego cywilizacyjnie konfliktu pokoleń. Nie tylko usilnie, wszelkimi sposobami powstrzymujemy się od wojny masowej (globalnej, obejmującej duży obszar) już przez trzy pokolenia, dziękując czwartemu, że taką wojnę zakończyło. Nigdy tak długo nie wytrzymaliśmy!
Co więcej, ulepszyliśmy opiekę zdrowotną, a tym samym żyjemy dłużej, więc głos świadków dawnych zdarzeń słyszany jest ku przestrodze. Wynaleźliśmy dużo nowoczesnych technologicznie rzeczy, które przesunęły nas z ery industrialnej w cyfrową i właśnie teraz się w niej “urządzamy”. Pokolenie obecnych babć i dziadków ma również na swym koncie rozprawienie się z opresyjnymi systemami politycznymi, można więc powiedzieć, że nigdy wcześniej nie byliśmy tak “podmiotowi” i nie nie mieliśmy takiej społecznej sprawczości, jak jest to obecnie. Pokolenie dorosłych w średnim wieku, może w młodości obarczone podobną presją “wielkich czynów”, jakiej doznawać musiał Przerwa-Tetmajer, pisząc o tym w wierszu “Któż nam powróci”, w dorosłości z dumą szczyci się sfunkcjonalizowaniem cyfrowych wynalazków i przeżyciem okresu politycznej transformacji. Nie dziwi więc, że starcie pokoleń obecnych 40+ latków z młodymi jest społecznie jedyne w swoim rodzaju.
 |
| Grafikę stworzył z mojego promptu ChatGPT. |
